Ποια είναι η ιστορία του 45χρονου που ζει στην Ελλάδα εδώ και έναν χρόνο χωρίς ρεύμα; Πώς έφτασε να ζει μέσα στην εξαθλίωση;
Ο κύριος Α.Κ, ζει στην Ελλάδα και είναι ένας από τους πολλούς ανθρώπους που η ζωή τους τα έφερε άσχημα.
Αυτή τη στιγμή ο 45χρονος και η 41χρονη σύντροφός του που ζουν στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, είναι άνεργοι και κανένας από τους δύο δε μπορεί να βρει δουλειά παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες που καταβάλλουν καθημερινά.
Η επιστολή που έστειλε στο Newsit είναι γροθιά στο στομάχι, αφυπνίζει συνειδήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα και μας κάνει όλους να θυμόμαστε πως πάνω απ΄όλα είμαστε άνθρωποι. Μη ξεχνάτε πως αύριο ίσως είμαστε εμείς στη θέση του Α.Κ που ζητά βοήθεια, όχι δανεικά, μόνο ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ 45ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ NEWSIT
“Oνομάζομαι Α.Κ και μαζί με τη σύντροφο μου κατοικούμε στη Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.Είμαστε και οι δύο άνεργοι επί μακρόν, προσωπικά 3 έτη και φέτος στις 20 Σεπτέμβρη θα έχουμε επέτειο ενός έτους διαβίωσης χωρίς ρεύμα, μια που η ΔΕΗ διέκοψε τη παροχή λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών.
Σήμερα δε είναι η επέτειος των 6 ημερών χωρίς καθόλου φαγητό, ουτε καν υποψίας αυτού και βέβαια είμαι στην ευχάριστη θέση να δηλώσω ευτυχής που υπάρχω σε μια πραγματικότητα όπου το κάθε χθες είναι ονειρικό σε σχέση με το σήμερα” , συμπληρώνει ο 45χρονος.
Και βέβαια ως ένας από τους πολλούς, αδυνατώ πλήρως να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι στη πολιτεία και απλά αναρωτιέμαι πόσο συνεπής είναι εκείνη απέναντι σε εμένα και τους όμοιούς μου” , προσθέτει για την Ελλάδα.
Αναζητώ μέχρι εξαντλήσεως μια οποιαδήποτε εργασία αλλά μάταια, ούτε χαραμάδα σε υποψία ανοίγματος, κούφια λόγια και κενού περιεχομένου υποσχέσεις. Αλλά υπάρχω, γιατί; Ποιος μπορεί να ζει χωρίς τίποτα, χωρίς καν τα στοιχειώδη, χωρίς ρεύμα, χωρίς την αξιοπρέπεια του, χωρίς την υπερηφάνεια του, χωρίς όνειρα και μέλλον;
Πεινάμε κύριε και είναι λέξεις πραγματικές και με περιεχόμενο. Και ζητάμε να μας βοηθήσετε, έμπρακτα όμως και πολύ άμεσα εάν θέλετε. Δεν είμαι επαίτης ούτε και ζητάω δανεικά, δε βοηθούν, ούτε μπορώ να τα επιστρέψω. Ζητάω εργασία, οποιαδήποτε εργασία για να σταθώ στα πόδια μου και ίσως και να κάνουμε όνειρα, τονίζει ο 45χρονος στην επιστολή.
Δεν έφτασα 45 ετών για να σκέφτομαι οτι σύντομα θα αποτελώ ένα ακόμη νούμερο στις στατιστικές της απώλειας της Ελλάδας. Γιατί βλέπετε είναι προτιμότερη η αυτοχειρία της στιγμής παρά ο καθημερινός θάνατος που βιώνουμε.
Πιστεύω στους ανθρώπους και κάνω έκκληση βοηθείας, είμαι σε απόλυτη απόγνωση, σας παρακαλώ. Δε θέλω να πιστέψω ότι μαζί με τη πτώχευση στην Ελλάδα ήρθε και η κώφωση. Εάν μπορείτε και εάν θέλετε, βοηθήστε αλλά με πράξεις, όχι με λόγια σας παρακαλώ.
Θα ήθελα επίσης να ζητήσω συγνώμη για την όποια τυχόν ενόχληση προκαλώ και την κατανόησή σας διότι η πείνα και η απόγνωση δεν είναι καλοί σύμβουλοι. Αλλά δυστυχώς, είναι οι μόνοι που με συντροφεύουν εδώ και πολύ – πολύ καιρό ” δήλωσε ο 45χρονος.
Διαβάστε την επιστολή του Τσακνή στην Βούλα Παπαχρήστου.
