Πώς Σαμαράς-Βενιζέλος πήραν την απόφαση για ψήφο εμπιστοσύνης: τι κρύβει ο αιφνιδιασμός

Πώς έφτασε η κυβέρνηση να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης;

Με «φυγή προς τα εμπρός» ισοδυναμεί η απόφαση των κυβερνητικών εταίρων να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατοπίσει την πολιτική ατζέντα και να διεξάγει απρόσκοπτα τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, στέλνοντας σαφές μήνυμα πολιτικής σταθερότητας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας, φέρει τη «σφραγίδα» του συνταγματολόγου, Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος συνέδεσε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με τη διαδικασία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Πρόκειται, σαφώς, για μία «ρελάνς» των κ.κ. Σαμαρά – Βενιζέλου στο διαρκές αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να αναστραφεί το κλίμα πολιτικής αποσταθεροποίησης.

Παράλληλα, με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση ουσιαστικά «ρίχνει το γάντι» στους βουλευτές εκείνους της συμπολίτευσης, οι οποίοι εξέφραζαν κατά καιρούς διαφωνίες και επεδείκνυαν απροθυμία να ψηφίσουν τα νομοσχέδια που έρχονταν στη Βουλή.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση επιχειρεί με τον τρόπο αυτό να προλάβει τυχόν «διαρροές», όταν οι βουλευτές θα κληθούν να ψηφίσουν για τον προϋπολογισμό του 2015.

Πολιτικοί αναλυτές κάνουν ήδη λόγο για μια κίνηση με ρίσκο, που στοχεύει στο να διαφανεί ότι δεν κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα, έτσι ώστε να σταλεί μήνυμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να συνεχίσει απρόσκοπτα την πορεία της και να λάβει όλες τις αναγκαίες αποφάσεις, τόσο εν όψει των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων με την Τρόικα όσο και ευρύτερα, με την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2015.

Ενδεικτικές ήταν οι δηλώσεις του κ. Βενιζέλου μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης στο Μαξίμου: «Αποφασίσαμε δύο θεσμικές κινήσεις πολιτικής σταθερότητας. Οι δυνάμεις της ανευθυνότητας, της δημαγωγίας και της μιζέριας δεν θα καθηλώσουν τον τόπο. Η πατρίδα θα προχωρήσει, γιατί υπάρχει σχέδιο που την βγάζει από την κρίση και την οδηγεί στην επόμενη μέρα».

Με την εξέλιξη αυτή, η συγκυβέρνηση κατ’ αρχήν κερδίζει πολύτιμο χρόνο, προκειμένου να αποφευχθούν οι πρόωρες κάλπες μέχρι το τέλος του χρόνου, οι πιθανότητες των οποίων αυξάνονταν μέρα με τη μέρα. Πλέον, εκτός απροόπτου, θα βαδίσει τουλάχιστον μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου ή τις αρχές Μαρτίου, οπότε και αναμένεται η εκλογή του διαδόχου του Προέδρου της Δημοκρατίας, έχοντας τη δυνατότητα, αν της βγει το σχέδιο, να ξεδιπλώσει τη στρατηγική της και να αρχίσουν να αποδίδουν τα αποτελέσματα των σε εξέλιξη ενεργειών της: να έχει, δηλαδή, ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα, να έχουν περάσει μέσω του προϋπολογισμού οι φοροελαφρύνσεις, να έχουν ολοκληρωθεί τα προγράμματα τόσο της Ευρώπης όσο και του ΔΝΤ και να έχει προχωρήσει η συζήτηση για το χρέος. Αν όλα αυτά, βάσει του σχεδιασμού του Μαξίμου, εξελιχθούν όπως τα θέλουν, οι προοπτικές εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλαδή η εξασφάλιση 180 βουλευτών, θα είναι εφικτή και μαζί της, η συνέχιση του κυβερνητικού βίου.

Το διπλό μήνυμα

Το μήνυμα της σταθερότητας και της προώθησης των μεταρρυθμίσεων που θέλει να εκπέμψει η κυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία είναι διπλό, προς το εσωτερικό και προς το εξωτερικό. Και όπου εσωτερικό, η αναφορά γίνεται αφενός προς την αντιπολίτευση, δίνοντας τέλος στα εκλογικά σενάρια και αφετέρου προς τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι αδιάκοπα επιμένουν στην έντονη -και συχνά άδικη, κατά το Μαξίμου- κριτική προς το οικονομικό κυρίως επιτελείο. Και ανέκαθεν, θυμίζουν πολιτικοί αναλυτές, η διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης συσπειρώνει τα κυβερνώντα κόμματα και λειτουργεί εκτονωτικά.

Σχετικά με το μήνυμα προς το εξωτερικό, τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και τις αγορές, επιδιώκεται να αναδειχθεί η κυβερνητική βούληση συνέχισης του εξελισσόμενου έργου και τήρησης των δεσμεύσεών μας. “Μπαίνουμε στην τελική φάση, αρχίζουμε να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ και η αξιοπιστία μας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πληγεί αυτή την ώρα”, υποστηρίζει η ίδια κυβερνητική πηγή.

Τα «μαθηματικά» της Βουλής

Κάποιοι κάνουν λόγο για κίνηση “υψηλού ρίσκου” από την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθώς από μια ψηφοφορία θα κριθεί ο κυβερνητικός βίος. Αν δηλαδή η χώρα θα οδηγηθεί αμέσως σε εκλογές ή αν η κυβέρνηση θα πάρει τις απαιτούμενες ανάσες, προκειμένου να συνεχίσει την προσπάθειά της για έξοδο της χώρας από την κρίση. Το σενάριο καταψήφισης της πρότασης βέβαια είναι εξ αρχής πολύ μικρό. Όχι μόνο γιατί η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι οριακή (154 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί), αλλά και γιατί δεν θα χρειαστούν 151 ψήφοι, μα λιγότεροι. Όπως αναφέρει το άρθρο 84 του Συντάγματος, “πρόταση εμπιστοσύνης δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αν δεν εγκριθεί από την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, η οποία όμως δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη από τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών”. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν θα ψηφίσουν οι 9 προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, δεν χρειάζονται 151, αλλά λιγότεροι. Με ξεχωριστό ενδιαφέρον αναμένεται η στάση των ανεξάρτητων βουλευτών, αν δηλαδή θα αποτυπώσουν στην ψήφο τους την οξεία μέχρι τώρα κριτική προς την κυβέρνηση ή θα σταθμίσουν διαφορετικά τα δεδομένα. “Πρόβα τζενεράλε”, ωστόσο για την προεδρική εκλογή δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί, καθώς οι συνθήκες είναι διαφορετικές τώρα από το Φεβρουάριο ή το Μάρτιο.

Επίσης ενδιαφέρον θα έχει η στάση ειδικά των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που αμφισβητούν ευθέως τον Ευάγγελο Βενιζέλο, παρόλο που εκτιμάται ότι, παρά τις ενστάσεις τους, κανείς δεν θα πάρει την πρωτοβουλία να ρίξει την κυβέρνηση. Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε συνεργάτες του, μετά τη συνάντηση με τον Αντώνη Σαμαρά, “το Φεβρουάριο θα παρουσιάσουμε ένα πακέτο στο οποίο θα κληθούν όλοι να πάρουν θέση. Να πουν ναι ή όχι, γιατί καλύτερη λύση δεν θα υπάρχει για τη χώρα”.

Διαβάστε τον αιφνιδιασμό Σαμαρά με την ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση.