Πώς το ύψος και το βάρος σας επηρεάζουν τον μισθό σας;
Μια νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ψηλοί άνδρες και οι αδύνατες γυναίκες πληρώνονται περισσότερο από τους κοντούς και τις χοντρές αντιστοίχως.
Το εύρημα μπορεί να μην εκπλήσσει εκείνους που έχουν εικόνα περί του τι γίνεται με τα φύλα: ο εργασιακός χώρος είναι ένα από τα πρώτα και πιο επίμονα πεδία φεμινιστικής μάχης.
Η ανισότητα των φύλων, από τη σeξουαλική παρενόχληση μέχρι τις σeξιστικές μισθολογικές διαφορές, εξακολουθεί να είναι θέμα για τις γυναίκες, που αμείβονται, κατά μέσο όρο, 74 σεντς για κάθε δολάριο που κερδίζει ένας άντρας.
Όμως, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ανάλογη αντιμετώπιση έχουν και οι άνθρωποι που δεν θεωρείται πως εκπροσωπούν το ιδανικό του φύλου τους.
Η δρ Amy Blackstone είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέιν. Σε συνέντευξή της στο Broadly είπε ότι οι εργοδότες δεν έχουν την πρόθεση να εκτιμούν την αξία ενός υπαλλήλου ανάλογα με τα φυσικά χαρακτηριστικά του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι προκαταλήψεις φύλου δεν εισβάλλουν στον εργασιακό χώρο.
«Χωρίς αμφιβολία, στους εργοδότες αρέσει να σκέφτονται ότι αξιολογούν και αμείβουν τους υπαλλήλους τους αναλόγως με τη συνεισφορά τους στη δουλειά», λέει η δρ Blackstone. «Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για συνεχή επαγρύπνηση και παρακολούθηση των εργοδοτών όσον αφορά το εάν ακολουθούν μοτίβα που υποδηλώνουν ακούσιες διακρίσεις».
Δεν εκπλήσσεται ακούγοντας ότι οι ψηλότεροι άντρες παίρνουν υψηλότερο μισθό, γιατί «το ύψος υποδηλώνει δύναμη και εξουσία». Τέτοιου τύπου ανισότητα είναι το προϊόν κοινωνικών απόψεων για το φύλο, το σώμα και την εξουσία. Το γεγονός ότι οι υπέρβαρες γυναίκες πληρώνονται λιγότερο στη δουλειά προκαλεί ακόμα μικρότερη έκπληξη, δεδομένης της πολιτισμικής εμμονής με τη λεπτότητα.
Η δρ Blackstone λέει ότι η προτίμηση για πιο μικρόσωμες γυναίκες είναι αντανακλαστική της πολιτισμικής επιθυμίας οι γυναίκες να υπολείπονται από τους άντρες. «Το να είναι αδύνατες οι γυναίκες σημαίνει πως καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο, κάτι που θεωρείται αναμενόμενο από τις γυναίκες, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά», λέει.
Φωτογραφία της Katarina Radovic από Stocksy
Η ανισότητα στην αμοιβή και τον μισθό είναι μία μόνο εκδήλωση του σeξισμού στον χώρο εργασίας. Αμερικανοί νομοθέτες έχουν δουλέψει σκληρά τους τελευταίους μήνες για να εξαλείψουν την πρόσβαση των γυναικών στο σύστημα περίθαλψης αναπαραγωγικής υγείας και, όπως προέκυψε προσφάτως από έρευνα του Broadly, ο σeξισμός που διακρίνει την αμερικανική νομοθεσία και πολιτική –όπως η μεσαιωνικού τύπου έλλειψη ομοσπονδιακού κανονισμού για τη μετ’ αποδοχών άδεια μητρότητας– συνιστά κρίση. Είναι αιτία υλικής βλάβης στις ζωές των γυναικών.
Το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι όλοι έχουμε ίσες ευκαιρίες, ανεξαρτήτως σωματικής εμφάνισης. Γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια
Το να πληρώνονται κάποιοι άντρες και κάποιες γυναίκες λιγότερο ανάλογα με την εμφάνισή τους είναι προφανώς ενοχλητικό, αλλά χειρότερη είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτά τα στοιχεία είναι μέρος ενός ευρύτερου συστήματος καταπίεσης που δομεί τις βιωματικές εμπειρίες όλων μας.
«Για τους άντρες και τις γυναίκες, το να ζουν σε μια κοινωνία που εκτιμά τα σώματα αντρών και γυναικών τα οποία ίσως είναι ανέφικτο ή σωματικά αδύνατο για ένα συγκεκριμένο άτομο να επιτύχει –για να το θέσουμε ήπια– είναι απίστευτα αποθαρρυντικό», λέει η Blackstone. Εξηγεί ότι ο σeξισμός, είτε στον χώρο εργασίας είτε αλλού, επηρεάζει κι άλλα κομμάτια της ζωής μας επίσης.
Σύμφωνα με την Blackstone, είναι βοηθητικό να γίνονται έρευνες σε εμπειρίες με βάση το φύλο γιατί παρέχονται ποσοτικά δεδομένα για τις διακρίσεις και την αδικία, που συχνά γίνονται αόρατες ή αμφισβητούνται μέσω των πολιτικών μηχανορραφιών των εξουσιών.
«Κι αυτό είναι ιδιαιτέρως αληθινό σε μια κοινωνία σαν τη δική μας, όπου το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι έχουμε ίσες ευκαιρίες, ανεξάρτητα της σωματικής εμφάνισης. Ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και τα ευρήματα αυτής της μελέτης φέρνουν αυτή την πραγματικότητα στο προσκήνιο.
Πολιτισμικά, χάνουμε όλοι όταν υφέρπει ανισότητα των φύλων στον χώρο εργασίας», συνεχίζει.
«Εάν μόνο εκείνοι που συμμορφώνονται με ένα εξαιρετικά στενό όραμα των έμφυλων ιδανικών πάνε μπροστά στον χώρο εργασίας, χάνουμε όλοι όσα θα μπορούσε να προσφέρει μια πιο ποικιλόμορφη ομάδα εργαζομένων. Και εάν τα νεαρά κορίτσια και αγόρια δεν βλέπουν ανθρώπους σαν και αυτούς να προοδεύουν στον χώρο εργασίας, αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τις δικές τους προσδοκίες και πεποιθήσεις για το τι είναι πιθανό στην επαγγελματική τους ζωή».
