Συγκλόνισε ο θάνατος της 26χρονης Δώρας Τεμένου

Από τι πέθανε η 26χρονη Δώρα Τεμένου; Ποιο το δράμα που βιώνει η οικογένεια της Δώρας Τεμένου;

Πέντε μόλις μήνες μετά το θάνατο της μητέρας της από καρκίνο, πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 2011 από τη ζωή, χτυπημένη από την ίδια ασθένεια.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΤΕΜΕΝΟΥ

είναι επώδυνη για τον πατέρα της Νίκο, τους αδελφούς της Παύλο και Αντώνη, για τους άλλους στενούς συγγενείς, αλλά σε μεγάλο βαθμό και για τους συναδέλφους της

Πέντε μόλις μήνες μετά το θάνατο της μητέρας της από καρκίνο, η 26χρονη Δώρα Τεμένου, από τη Λευκωσία, έφυγε στις 17 Δεκεμβρίου 2011 από τη ζωή χτυπημένη από την ίδια ασθένεια, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια, τους φίλους και όλους όσοι τη γνώρισαν και εκτίμησαν τις αρετές και τον χαρακτήρα της.

Η απουσία της είναι επώδυνη για τον πατέρα της Νίκο, τους αδελφούς της Παύλο και Αντώνη, για τους άλλους στενούς συγγενείς, αλλά σε μεγάλο βαθμό και για τους συναδέλφους της στο Τμήμα Δημοσίων Έργων όπου εργάστηκε τα τελευταία δύο χρόνια.

«Σαν μικρή μας αδελφή»

Συναντήσαμε μερικούς από αυτούς στο σπίτι του Σωτήρη Αλεξάνδρου στον Στρόβολο, που μαζί τους μοιραζόταν πολλές ώρες στο γραφείο, αλλά και αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο της σε οικογενειακές και κοινωνικές εξόδους.

Σταχυολογώντας μερικά μόνο από τα πολλά που μας είπαν, ξεχωρίζουμε την κουβέντα του Σταύρου Πούρου ότι «δεν άκουσε ποτέ, άσχημο λόγο από το στόμα της για κανέναν».

Πρόσθεσε ότι «η Δώρα ήταν σαν μικρή μας αδελφή, είχε γίνει με τα αστεία και την καλή της διάθεση η ψυχή της παρέας μας, πάντα αξιαγάπητη και πάντα γεμάτη αγάπη για τα μικρά παιδιά μας. Θυμάμαι ότι έκανε δώρο γενεθλίων στο γιο μου, έστω κι αν ήταν σχετικά σύντομη η γνωριμία μας».

– Μίμης Σωκράτους: «Έπαιρνα τα μωρά της αδελφής μου έξι και πέντε χρόνων και τους έκανε δωράκια, ήθελε να τους δίνει χαρά. Την Κυριακή θα τα πάρουμε με την αδελφή μου στον τάφο της. Αγαπούσε όλα τα μωρά».

– Μάριος Λάμπρου: «Στην κόρη μου έκανε δώρο μικρές κούκλες και στον γιο μου το τελευταίο άλμπουμ των acDc όταν έμαθε ότι του άρεσαν».

– Σωτήρης Αλεξάνδρου: «Το συρτάρι της στο γραφείο ήταν πάντα γεμάτο με μικρά δωράκια για τα μωρά. Ήθελε όσους αγαπούσε να είναι ευτυχισμένοι. Και, παρά τον πόνο της, δεν είπε ποτέ “πονώ” και δεν ήθελε να τη λυπούνται».

Η συνάντηση του αποχαιρετισμού

– Μαρία Ερμογένους: «Ήθελε πολύ να ξανασυναντήσει τη μάμα της. Μας έλεγε ότι την έβλεπε στα όνειρά της συνεχώς. Κάποιους μήνες μετά που διαγνώστηκε η μητέρα της, ήρθε στο γραφείο και μας είπε για τη δική της ασθένεια».

– Μάριος Λάμπρου: «Μας τηλεφώνησε μια μέρα και μας είπε “σας θέλω στο γραφείο μου”. Έκλεισε πίσω της την πόρτα και μας είπε “παιδιά δεν είναι έλκος, έχω καρκίνο” – και ξέσπασε σε κλάμα».

– Σωτήρης Αλεξάνδρου: «Έκανε αξονικό την Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου και ήρθε τη Δευτέρα, 27 Νοεμβρίου στο γραφείο αφού με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θέλει “οικογενειακό συμβούλιο”. Ήρθε ουσιαστικά για να μας αποχαιρετήσει. Μας είπε θέλει να πάει να ενοικιάσει διαμέρισμα κι εμείς χαρήκαμε. Αλλά πρόσθεσε ότι ξέρει ότι σε δυο τρεις μήνες το πολύ, “φεύγει”. Της είπαμε ότι λέει “πελλάρες” και αν θέλει να ενοικιάσει, εμείς θα τη βοηθήσουμε ό,τι χρειαστεί. Μου είπε, “ποιος θα μου νοικιάσει για τρεις μήνες άμα με δει έτσι;”. Την επομένη μπήκε στο Ογκολογικό για τρεις εβδομάδες, μέχρι το θάνατό της».

– Μάριος Λάμπρου: «Μια μέρα πριν πεθάνει, την επισκεφθήκαμε στο νοσοκομείο και ενώ δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει σε τίποτε και δεν είχε συνείδηση της πραγματικότητας, προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της κι έκανε μιαν αδιόρατη κίνηση προς το μέρος μας. Μας άκουσε, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εικόνα της».

– Μίμης Σωκράτους: «Εγώ νιώθω ήσυχος γιατί πιστεύω ότι η Δώρα Τεμένου πήγε στον παράδεισο. Κι αυτό με ανακουφίζει. Έχουμε τις φωτογραφίες της στα γραφεία μας… της μιλούμε λες και είναι ακόμα μαζί μας… λέμε τις ατάκες της….».

Ένα μικρό αστέρι στον ουρανό

Θα βλέπουμε τα βράδια στον ουρανό το μικρό σου αστεράκι να κάνει τη δική του τροχιά και να μας φωτίζει από ψηλά!

«ME ΠΟΙΑ λόγια να σε αποχαιρετήσω κορούλα μας, που αντί νυφούλα να σε καμαρώνουμε, μας έντυσες στα μαύρα; Με ποια λόγια να σε αποχαιρετήσω, άγγελέ μας, που μας φεύγεις τόσο γρήγορα; Πώς θα τον αντέξουμε έναν τέτοιο χωρισμό; Έκανες πολλά όνειρα για τη ζωή, Δώρα μου. Όνειρα απλά, νούσιμα και μετρημένα, όπως ακριβώς απλή, νούσιμη και μετρημένη ήταν και η σύντομη ζωή σου στον ψεύτικο αυτό κόσμο.

Απ’ όπου και αν πέρασες, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο και πρόσφατα στα Δημόσια Έργα, δημιούργησες φιλίες δυνατές και πραγματικές, αγάπησες και αγαπήθηκες δυνατά και περιεκτικά όσο λίγοι κατάφεραν να νιώσουν μια τέτοια ευλογία από τον Θεό. Όλοι έχουν να θυμούνται την ειλικρίνεια και την εργατικότητά σου, τον αυθόρμητο και ακέραιο χαραχτήρα σου, το λεπτό σου χιούμορ και το γλυκό εκείνο χαμόγελό σου, που σκλάβωνες τον κάθε συνομιλητή σου. Ο θάνατος της μάμας σου, πριν από πέντε μόλις μήνες, σε σημάδεψε ανεξίτηλα, όπως και όλους εμάς, τους συγγενείς και φίλους, που την ζήσαμε από κοντά και εκτιμήσαμε τις αρετές και το κάλλος της ψυχής της!

»Ποτέ δεν αποδέχτηκες αυτόν τον χωρισμό! Δεν ήθελες να το πιστέψεις πως η αγαπημένη σου μανούλα έφυγε για πάντα! Ήθελες, η ζωή να συνεχίσει σαν να ήταν και εκείνη παρούσα, σαν να μην έφυγε ποτέ, όλα να γίνονται όπως ακριβώς τα έκανε εκείνη, το καθετί στην ώρα του και με τον δικό της ακριβώς τρόπο. Τα πάντα να παραμείνουν στη θέση που εκείνη τα τοποθέτησε αρχικά.

»Παρέμεινες πιστή στις αρχές και τα πιστεύω που εκείνη σε μεγάλωσε και σε γαλούχησε! Ήθελες και παρέμεινες η προέκταση της δικής της σκέψης και των δικών της πράξεων, η προέκταση της δικής της ψυχής, της δικής της μοίρας!

»Όλα θα θυμίζουν εσένα, Δώρα μου, γιατί απλώς θα ζεις για πάντα μέσα μας, θα ζεις και θα μας καθοδηγείς.

»Θα βλέπουμε τα βράδια στον ουρανό το μικρό σου αστεράκι να κάνει τη δική του τροχιά και να μας φωτίζει από ψηλά!

»Κλίνω ευλαβικά το γόνυ μπροστά σου γιατί, τα τελευταία δυο χρόνια που η μοίρα δοκιμάζει τόσο σκληρά και ανελέητα το σπίτι και την οικογένειά μας, εσύ μας δίδαξες τι θα πει αγάπη και αξιοπρέπεια, τι θα πει πραγματική δύναμη ψυχής και αντοχή! Καλό σου ταξίδι, άγγελε μας, καλή αντάμωση Δωρέττα μου!

»Ο θείος σου Σταύρος».

* Απόσπασμα από τον επικήδειο της Δώρας Τεμένου.

Διαβάστε από τι πέθανε ο συγγραφέας Νίκος Θέμελης.