Λίβερπουλ ή Μάντσεστερ: πώς ο Έλληνας επιλέγει ομάδα στο εξωτερικό

Πώς επιλέγει ένας Έλληνας οπαδός την αγαπημένη του ομάδα στο εξωτερικό; Γιατί ενδιαφερόμαστε ολοένα και περισσότερο για τις ομάδες στο εξωτερικό;

Γιατί Ρεάλ Μαδρίτης με Κριστιάνο Ρονάλντο και όχι Μπαρτσελόνα με Λιονέλ Μέσι; Ποια είναι η αφορμή για να ψαχτεί κάποιος Έλληνας για ένα σύλλογο στη Γερμανία, να αγοράσει τα προϊόντα του και να συγκεντρώσει χρήματα για να κάνει ένα ταξίδι ώστε να δει τους του παίκτες της ομάδας που επέλεξε να είναι οπαδός από κοντά; Είναι θέμα μόδας, θεάματος, πολιτικής ή αντιστοιχίας χρωμάτων με την εδώ αγαπημένη μας ομάδα; Με άλλα λόγια, γιατί μας ενδιαφέρει όλο και περισσότερο το τι γίνεται στο εξωτερικό, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και γενικά στα περισσότερα αθλήματα και πως;

Η προφανής απάντηση, σύμφωνα με το protagon, είναι η σχέση ποιότητας-προϊόντος. Όταν το ελληνικό πρωτάθλημα είναι «κάθε πέρυσι και καλύτερα» η αναζήτηση σε φέρνει στην Ιθάκη της Αγγλίας και της Ισπανίας. Η ευκολία στην πρόσβαση μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου άλλαξε τα πάντα τα τελευταία 20 χρόνια, με το Τσάμπιονς Λιγκ να δίνει άλλο νόημα στις Τρίτες και στις Τετάρτες. Τα καθιστικά φωτίστηκαν με περισσότερα λουξ, αφού οι ομάδες του εξωτερικού λάμπουν πιο έντονα.

Ωστόσο, το παραπάνω απαντά μόνο στη διάδοση του φαινομένου. Ανέκαθεν ήταν γοητευτικό το να υποστηρίζεις μια ομάδα του εξωτερικού, ακόμη κι όταν τα στιγμιότυπα ήταν ασπρόμαυρα και όχι 3D. Κάπου εδώ έρχεται να συμβάλλει η κουλτούρα. Στην Αγγλία, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που θα σβήσει τη δίψα του με το Ίντερ-Μίλαν. Θα προτιμήσει να βραχεί μέχρι το κόκαλο, να πατήσει σε λάσπες και να διανύσει μίλια ολόκληρα για να δει την αγαπημένη του ομάδα –ακόμη κι αν αυτή αγωνίζεται σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα- παρά να στηθεί μπροστά από την τηλεόραση για ένα ντέρμπι, εκτός του el clasico. Λογικό, η νοοτροπία των Βρετανών έχει ποτιστεί μέχρι το μεδούλι με τον πατριωτισμό πάνω στο ποδόσφαιρο. Στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στις σκανδιναβικές χώρες, σε Ασία και Αραβία αναλογικά θα ασχοληθούν πολύ περισσότερο με τους συλλόγους του εξωτερικού. Στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι πιο έντονο, πιο μαζικό και πιο ποιοτικό. Οι Έλληνες διαβάζουμε περισσότερο, αναλύουμε αγωνιστικά και ασχολούμαστε πιο επισταμένα με όλες τις λεπτομέρειες για να επιλέξουμε την ομάδα μας.

Κι όμως, όσο κι αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, πρώτος και καθοριστικός παράγοντας είναι η τύχη. Αυτή θα σε φέρει σε επαφή με κάποιο άρθρο για τη Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους, με κάποια εκπομπή για το πολιτικό υπόβαθρο των οπαδών της Ζανκτ Πάουλι και της ίδιας της ομάδας, τυχαία ένας έφηβος θα δει στιγμιότυπα και θα μείνει με το στόμα ανοιχτό με το πώς έπαιζε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την περασμένη δεκαετία. Στη συνέχεια θα διαβάσει για την Μπαρτσελόνα, αφού πρώτα του έχει κάνει εντύπωση ο Μέσι και η παρέα του. Κι αν μετά το 1990 υπάρχουν αρκετοί και επαρκείς λόγοι να είσαι με όποια ομάδα έχει βρεθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, το ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο και γλυκό μυστήριο εάν παρατηρήσει κανείς το πόσα άτομα νεαρής ηλικίας επιλέγουν ομάδες που είναι χρόνια μακριά από τις επιτυχίες. Στην Ελλάδα, θα βρείτε λέσχες φίλων για τη Λιντς, τη Νότιγχαμ Φόρεστ ακόμη και την Έμπολι, συλλόγων που απέχουν από τις διακρίσεις δεκαετίες ολόκληρες. Κι όμως, νέα παιδιά, μαθητές ακόμη, θα δώσουν ραντεβού σε μπυραρίες και καφετέριες, θα δουν μαζί τους αγώνες και, ενδεχομένως, να αφιερώσουν ένα ταξίδι τους στα «ιερά χώματα» της πόλη που εδρεύει ο σύλλογος.

Την Κυριακή το μεσημέρι, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα καθηλώσουν 45.276 οπαδούς στο Anfield, εκατομμύρια σε όλη τη Μ. Βρετανία και ακόμη περισσότερους σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε αυτούς, πολλοί Έλληνες που επέλεξαν να είναι οπαδοί αυτών των ομάδων του εξωτερικού. Αρκετά πιο εξοικειωμένοι με τις ομάδες, αλλά κυρίως με τον τρόπο λειτουργίας τους. Ίσως εκεί να βρίσκεται και η ελπίδα για τη βελτίωση της δικής μας νοοτροπίας.

Δείτε βίντεο με το γκολ του Σιαλμά που συζητείται διεθνώς.