Γιατί οι παχύσαρκοι εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές; Για ποιο λόγο οι εργοδότες επιβάλλουν αυτή την οικονομική τιμωρία;
Οικονομικές «τιμωρίες» όπως να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές οι παχύσαρκοι εργαζόμενοι που δεν προσπαθούν να χάσουν βάρος, επιβάλλει ποσοστό 12% των εργοδοτών στις ΗΠΑ, ενώ το 27% χρησιμοποιεί οικονομικό δέλεαρ για να τους στρέψει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η νέα εργασιακή τακτική εκ μέρους των εργοδοτών, έχει αποκτήσει ..οπαδούς και στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η παχυσαρκία φαίνεται, πλέον, να πλήττει όχι μόνο τα όργανα του σώματος, αλλά και τα ατομικά και εργασιακά δικαιώματα, όσο και τις αρχές ηθικής και δεοντολογίας που οφείλει να προασπίζει και να διαφυλάττει κάθε ευνομούμενη κοινωνία, καθώς οι πρακτικές αυτές συνιστούν άμεση διάκριση και στιγματισμό των παχύσαρκων ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Παράλληλα, οι νέες ιατροκοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνει η αυξανόμενη επίπτωση της παχυσαρκίας τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, καθιστούν απαραίτητη την έγκυρη ενημέρωση του γενικού πληθυσμού γύρω από τις «αλήθειες» και τους «μύθους» που την αφορούν. Κατά συνέπεια, ερωτήματα όπως «μας παχαίνουν οι δίαιτες;», «ποια είναι η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για την παχυσαρκία;», «βαριατρική ή μεταβολική χειρουργική σε παχύσαρκους διαβητικούς;» κτλ πρέπει, πλέον, να απαντηθούν με σαφήνεια.
Αυτά τόνισαν σήμερα σε συνέντευξη τύπου, με αφορμή τη διεξαγωγή του 13ου Ετήσιου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Παχυσαρκίας, του Μεταβολισμού και των Διαταραχών Διατροφής (ΕΠΑΜΕΔΙ), με θέμα «Παχυσαρκία και Μεταβολικές Διαταραχές: Διαχρονική Προσέγγιση», το οποίο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013 στην Αθήνα, ο Ειδικός Παθολόγος – Διατροφολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, T. Chef de Clinique des Universités (Hôtel Dieu – Paris VI), SCOPE Obesity European Fellow, Πρόεδρος της ΕΠΑΜΕΔΙ κ. Γεώργιος Πανοτόπουλος, ο Ειδικός Παθολόγος – Διαβητολόγος, Διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου του Νοσοκομείου «ΥΓΕΙΑ», Επιστημονικός Διευθυντής Διαβητολογικού Αθηνών, Αντιπρόεδρος της ΕΠΑΜΕΔΙ κ. Χρήστος Ζούπας και ο Καθηγητής Ενδοκρινολογίας του Πανεπιστημίου της Ουλμ Γερμανίας, Ενδοκρινολογική Μονάδα Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ταμίας της ΕΠΑΜΕΔΙ κ. Λεωνίδας Ντούντας.
Ιδιαίτερα σημεία ενδιαφέροντος αποτελούν:
1) Ένα φαινόμενο που παρατηρείται, κυρίως, στις Η.Π.Α., και τελευταία και στην Ευρώπη, η καθιέρωση, δηλαδή, «τιμωριών» και κινήτρων από εργοδότες για τους παχύσαρκους υπαλλήλους. Τη στιγμή που το άμεσο και έμμεσο κόστος των δαπανών υγείας που σχετίζεται με την παχυσαρκία φτάνει, σε ορισμένες χώρες του δυτικού κόσμου, το 7-10% των συνολικών δαπανών, αρκετοί εργοδότες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν οικονομικά κίνητρα για τους υπαλλήλους που διατηρούν το σωματικό βάρος τους σε «υγιή» επίπεδα.
Άλλοι «τιμωρούν» οικονομικά τους παχύσαρκους υπαλλήλους, επιβαρύνοντας, κυρίως, το ασφαλιστικό τους κόστος. Έτσι, στις Η.Π.Α. το 27% των εργοδοτών χρησιμοποιούν οικονομικά κίνητρα και το 12% «τιμωρούν» τους παχύσαρκους υπαλλήλους που δεν προσπαθούν να συμμετέχουν σε προγράμματα απώλειας βάρους.
Η πρακτική αυτή, υπογράμμισε ο κ. Πανοτόπουλος, απλουστεύει και υποτιμά μια νόσο σε πρόβλημα συμπεριφοράς, χρησιμοποιεί το βάρος και το δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) ως μοναδικό κριτήριο υγείας, κάνει διακρίσεις που θίγουν, κυρίως, τις μειονότητες και στιγματίζει ακόμα περισσότερο τους παχύσαρκους.
Αναφερόμενος στο οικονομικό κόστος της παχυσαρκίας, ο κ. Ζούπας εξήγησε ότι για τις γυναίκες αυτό ανέρχεται σήμερα στα 5.000 $ ετησίως, ενώ για τους άνδρες το ποσό αυτό πέφτει στο μισό. Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνουν όχι μόνο ιατρική φροντίδα, αλλά και ελάττωση της παραγωγικότητας, λόγω αποχής από την εργασία εξαιτίας ασθενειών κτλ.
Παράλληλα, με δεδομένο το γεγονός ότι η επίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη, πάθησης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παχυσαρκία, έχει σημειώσει τεράστια αύξηση τα τελευταία 50 χρόνια, φθάνοντας και σε ποσοστό μεγαλύτερο του 700%, το συνολικό κόστος περίθαλψης των ασθενών αυτών μπορεί να ανέλθει σε αστρονομικά επίπεδα. Αν ληφθεί, μάλιστα, υπόψη ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το 2050 ο 1 στους 3 Αμερικανούς θα έχει σακχαρώδη διαβήτη, γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος της οικονομικής επιβάρυνσης της νόσου σε κάθε σύστημα υγείας.
Από τη μέχρι τώρα εμπειρία στη διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη προκύπτει ότι μπορεί τα λεφτά να μη φέρνουν την ευτυχία, κάνουν, όμως, τη διαφορά σε θέματα υγείας. Σε μια πρόσφατη μελέτη που ονομάστηκε Ρ4Ρ (Pay for Performance), οι ιατροί πληρώνονταν έξτρα για τη φροντίδα των διαβητικών ασθενών, ενώ λάμβαναν μπόνους εάν βελτίωναν τα αποτελέσματα των εξετάσεων χρόνο με το χρόνο.
Σε διάστημα 3 ετών οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη οι οποίοι έβλεπαν ιατρούς που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είχαν λιγότερες ημέρες ενδονοσοκομειακής νοσηλείας και καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που δεν ανήκαν στο πρόγραμμα.
Επιπλέον, υπογράμμισε ο κ. Ζούπας, σε μια άλλη μελέτη που διεξήχθη πρόσφατα αποδείχθηκε ότι το να έχεις καλούς φίλους και δεμένη οικογένεια σου εξασφαλίζει μεγαλύτερη επιβίωση κατά 50%, ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί σε 7,5 χρόνια ζωής παραπάνω, σε σύγκριση με εκείνους που ζουν μόνοι ή είναι μοναχικοί. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι οι υγιείς κοινωνικές σχέσεις είναι το ίδιο αποτελεσματικές όσο η διακοπή του καπνίσματος, ενώ είναι και καλύτερες από την άσκηση ή την απώλεια βάρους.
Δείτε ποιες είναι οι αλλαγές των ασφαλιστικών εισφορών στον τρόπο πληρωμής και βεβαίωσης.
