Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS: η διάταξη που “σκότωσε” την οροθετική Κατερίνα

Ποια η διάταξη για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Aids, που “σκότωσε” την οροθετική Κατερίνα;

Η 1η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, όπως άλλωστε και πολλές άλλες μέρες του χρόνου που αφιερώνονται σε κοινωνικά προβλήματα τα οποία μαστίζουν την κοινωνία μας. Σε αυτές τις ημέρες γίνονται εκδηλώσεις ενημέρωσης, συνεντεύξεις, πολιτιστικά δρώμενα από τους φορείς και πολύ συχνά με την συμμετοχή εκπροσώπων της πολιτικής εξουσίας.

Η 1η Δεκέμβρη στην χώρα μας θα παραμείνει μια μελανή, στιγματιστική ημέρα, όσο παραμένει σε ισχύ η απάνθρωπη και αντιεπιστημονική διάταξη (Γ.Υ. 39Α 2012) που εξέδωσε ο τότε υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, λίγο πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012.

Μια νέα γυναίκα που πριν από δυόμισι χρόνια διαπομπεύθηκε και διασύρθηκε επειδή ήταν οροθετική, πριν από τρεις ημέρες έβαλε τέλος στην ζωή της για να μας θυμίσει τη γύμνια μας, την αδιαφορία μας και την συνέχιση της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Η Κατερίνα ήταν μια από τις κοπέλες που συνελήφθησαν στο πλαίσιο της εφαρμογής αυτής της απάνθρωπης διάταξης που ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε εκδώσει στην “προσπάθεια του να σώσει την κοινωνία από το AIDS“.

Με αυτή τη διάταξη ξεκίνησε το χρονικό ενός απάνθρωπου διασυρμού οροθετικών γυναικών. Εντοπισμός, κράτηση, εξακρίβωση, διαπόμπευση, εγκλεισμός και ατίμωση είναι οι λέξεις κλειδιά για αυτήν την επιχείρηση ποινικοποίησης της ασθένειας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Η ατίμωση και ο εξευτελισμός αποτέλεσαν τις πρώτες «ποινές» που τους επιβλήθηκαν με την πρόθυμη συμβολή της πολιτικής ηγεσίας που θριαμβολογούσε στους τηλεοπτικούς δέκτες για την αποτροπή του κινδύνου μόλυνσης της δημόσιας υγείας και της προστασίας της ελληνικής οικογένειας.

Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών και άλλων ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων παραβίασε το ιατρικό απόρρητο και προσέβαλε με βαναυσότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημιουργώντας έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό.

Οι εξαρτημένες οροθετικές γυναίκες, που εμφανίστηκαν ως εκδιδόμενες και ανάχθηκαν σε μείζονα απειλή για την ελληνική οικογένεια και την κοινωνία είναι ο εύκολος στόχος. Η ασθένεια από την οποία υποφέρουν προσφέρεται για τέτοιου είδους επικοινωνιακή εκμετάλλευση, καθώς σχετίζεται με τη σεξουαλική πράξη και ηθική, και συνδέεται με ένα βαθύτερο συλλογικό φόβο ο οποίος έρχεται από το παρελθόν και έχει αναπαραχθεί με στερεότυπα και προκαταλήψεις για τις σεξουαλικές σχέσεις και το ρόλο των δυο φύλων.

Το HIV/AIDS αντικαθιστά ως «κατάρα» του Θεού τη σύφιλη και τη βλεννόρροια παλαιότερων εποχών που θεωρούνταν τιμωρία των έκνομων. Το AIDS στο συλλογικό ασυνείδητο μεγάλου μέρους της κοινωνίας αναγνωρίζεται ως κατάρα ή τιμωρία που θα οδηγήσει στη θανατική «ποινή» εκείνων που ξεπέρασαν τα όρια. Η διάγνωση του επίσης συνδέεται με θυμό, φόβο, ντροπή και ενοχή όσων διαπιστωθούν ως θετικοί και πολύ συχνά αυτά τα συναισθήματα οδηγούν σε αυτό-καταστροφικές συμπεριφορές. Η εξάρτηση σε συνδυασμό με την οροθετικότητα καθιστούν δυσκολότερη τη θεραπεία γιατί τα άτομα κατακλύζονται από την αίσθηση του επερχόμενου θανάτου.

Διαβάστε ποια η οροθετική Κατερίνα που αυτοκτόνησε και ποιο το τελευταίο γράμμα της οροθετικής Κατερίνας.