Αυτή είναι η Κυβέρνηση συνεργασίας: Ποιοι οι “ουδέτεροι” υπουργοί. Ονόματα

Πώς θα καθορίσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι την κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει από τις εκλογές;

Είναι σαφές ότι στις Βρυξέλλες και σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επιθυμούν σφόδρα τη συγκρότηση ενός μεγάλου συνασπισμού στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές Σεπτεμβρίου.

Καλοβλέπουν, δηλαδή, την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Καθώς εκτιμούν ότι έτσι θα διασφαλιστεί με τον καλύτερο τρόπο η υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί από τη χώρα στο πλαίσιο του νέου Μνημονίου.

Ορισμένοι, μάλιστα, και μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος της Κομισιόν, κ. Γιούνκερ, φαίνεται ότι προτιμούν να έχει το πάνω χέρι στη διακυβέρνηση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ. Φωτογραφίζοντας, έτσι, την προτίμησή τους για τον νικητή των εκλογών.

Γιατί αυτή η όψιμη αγάπη για τον Αλέξη Τσίπρα; Για δύο λόγους, τουλάχιστον σύμφωνα με όσα κυκλοφορούν στο παρασκήνιο: Ο ένας είναι ότι θεωρούν ότι τον… έχουν στο χέρι, μπορούν δηλαδή να ελέγξουν τις δράσεις του κ. Τσίπρα μετά τα όσα διημείφθησαν με την υπογραφή της συμφωνίας. Γιατί αυτή η σιγουριά; Άγνωστο. Μάλλον θα πρέπει να ερωτηθεί ή ο κ. Τσίπρας ή εκείνοι που συμμετείχαν στην τότε διάσκεψη. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον μεγαλύτερο δυνατό εγκλωβισμό στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική γραμμή.

Μπορεί στις Βρυξέλλες να νιώθουν (καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως) αρκετά σίγουροι για τον κ. Τσίπρα, ωστόσο δεν νιώθουν καμία σιγουριά για το κόμμα του. Η υπόθεση Λαφαζάνη τούς έχει κάνει να… φυσάνε και το γιαούρτι. Ενώ παράλληλα εκτιμούν ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο κύριος κορμός της κυβέρνησης αλλά τη στηρίζει, θα είναι πιο εύκολο να αρθρώνουν τα στελέχη του αντιμνημονιακή ρητορική.

Σε κάθε περίπτωση, επιθυμούν οι εταίροι και οι ξένοι θεσμικοί παράγοντες τη σύμπραξη των κυρίων Τσίπρα και Μεϊμαράκη, με όποια εν πάση περιπτώσει σειρά βγάλουν οι κάλπες. Και δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ήδη κυκλοφορούν και κάποια πρώτα ονόματα. Τα οποία θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο σε περίπτωση, για παράδειγμα, που ετίθετο ως απαιτούμενο για την κυβέρνηση συνεργασίας από τους κυβερνητικούς εταίρους η επιλογή τρίτου προσώπου για να αναλάβει πρωθυπουργός. Γιατί, βέβαια, άλλο είναι να κερδίσει οποιοσδήποτε από τους δύο με οριακή διαφορά και άλλο να υπάρχει ξεκάθαρη ή σαρωτική νίκη.

Πώς θα μπορεί, για παράδειγμα, να πει κανείς στον κ. Μεϊμαράκη να μην αναλάβει πρωθυπουργός αν όχι μόνο ανατρέψει την κατάσταση, αλλά κερδίσει και με 2-3 μονάδες διαφορά; Και το ίδιο ισχύει και για τον κ. Τσίπρα. Άλλο να κερδίσει στον πόντο και άλλο να επιτύχει καθαρή εντολή. Αλλά, επειδή στις Βρυξέλλες πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, έχουν αρχίσει οι ζυμώσεις…

Έχει, λοιπόν, πέσει στο τραπέζι το εξής δίλημμα: τεχνοκράτης ή πολιτικός; Στην αρχή, λοιπόν, η επιλογή τεχνοκράτη φάνηκε να είναι η προτιμητέα και ακούστηκαν ονόματα όπως αυτό του κ. Στουρνάρα ή του κ. Προβόπουλου. Καθώς το παιχνίδι της επόμενης μέρας συνδέεται ασφυκτικά με τη διαχειριστική ικανότητα. Στη συνέχεια, ωστόσο, φάνηκε να κερδίζει έδαφος η σκέψη για τοποθέτηση πολιτικού προσώπου, καθώς εκτιμήθηκε ότι το τεχνοκρατικό μοντέλο ίσως να μην είναι τόσο εύπεπτο στο εσωτερικό των κομμάτων.

Έτσι, στο προσκήνιο βρέθηκαν ονόματα που θεωρούνται ως αποδεκτά και από τις δύο πλευρές, όπως αυτό του κ. Δραγασάκη, αλλά και του κ. Δήμα. Ενός προσώπου, δηλαδή, από τον ΣΥΡΙΖΑ που θεωρείται πιο μετριοπαθής και ίσως ευκολότερα αποδεκτός από την πλευρά της Ν.Δ. και ενός πολιτικού με ευρωπαϊκό προφίλ που είχε προταθεί και για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και τον οποίο ο ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση τότε κ. Τσίπρας είχε καταψηφίσει όχι λόγω διαφωνίας στο πρόσωπό του, αλλά επειδή ήθελε να προκαλέσει εκλογές.

Διαβάστε ποιον “βλέπει” νικητή στις εκλογές 2015 ο Κώστας Καραμανλής και τι λένε 6 νέες δημοκοπήσεις για τις εκλογές 2015.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ
Διαβάστε τι λένε οι τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις Εκλογές.