«Μην φοβάστε τη χρεοκοπία, όλοι μια μέρα πεθαίνουν, οπότε γιατί να φοβόμαστε το θάνατο;» Η πτώχευση έχει και τα καλά της. Ποια είναι αυτά;
Ο αναλυτής του οίκου Citi στο Λονδίνο, Λάμπρος Παπαδόπουλος, εκτιμά στην έκθεση «Don’t dread the D-Word – A ‘Default’ is a high probability event» ότι η χρεοκοπία-πτώχευση της Ελλάδας δεν είναι απλώς μια ξεκάθαρη δυνατότητα, αλλά ένα γεγονός μεγάλης πιθανότητας, λόγω:
1. του μεγέθους της απαιτούμενης προσαρμογής, που χρειάζεται για να σταθεροποιηθεί το βάρος του δημόσιου χρέους,
2. του μεγέθους του βάρους των πληρωμών τόκων στο 8% του ΑΕΠ, και
3. της έλλειψης μιας ισχυρής κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης στο μοίρασμα του βάρους, που μπορεί να έκανε διαχειρίσιμη την ακραία δημοσιονομική λιτότητα.
«Όλα αυτά καθιστούν απίθανο, κατά τη γνώμη μας, η ελληνική κυβέρνηση να επιβάλει μόνο το κόστος της προσαρμογής στους πολίτες της. Γι’ αυτό το λόγο περιμένουμε ότι οι πιστωτές της χώρας θα κληθούν να μοιραστούν το βάρος.»
Μην φοβάστε τη χρεοκοπία, λέει λοιπόν η Citi στην Ελλάδα. Σαν να λέμε, όλοι μία μέρα θα πεθάνουν, οπότε τι τον φοβάσαι τον θάνατο. Ή αλλιώς, μία ψυχή που είναι να βγει, ας βγει να τελειώνουμε. Ο ένας αναλυτής μετά τον άλλον βλέπουν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, γράφει το Capital.gr. Μόνο που πάνε ένα βήμα παραπάνω και λένε ευθαρσώς αυτό που φοβόμαστε να πούμε στον εαυτό μας: «Μήπως είναι καλύτερα να χρεοκοπήσουμε»;
Τι ακριβώς σημαίνει χρεοκοπία; Τι θα γίνει με τα δάνεια που έχουμε στα χέρια μας, με το τραπεζικό σύστημα; Θα έχουμε πετρέλαιο για τις κρύες μέρες του χειμώνα και φάρμακα στα ράφια των φαρμακείων; Είναι πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτές στην Ευρωζώνη και φυσικό είναι να μην έχουμε μία σαφή εικόνα. Ο επόμενος, μετά την Ελλάδα, θα έχει ένα σημείο αναφοράς.
Τα προβλήματα που επισημαίνει το μνημόνιο για την ελληνική οικονομία είναι υπαρκτά και αν δεν προσπαθήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε θα έχουμε και πάλι την ίδια μοίρα στο μέλλον, ακόμη και στο απίθανο σενάριο που κάποιος αποφάσιζε να μας χαρίσει σήμερα τα χρέη. Εκεί που υπάρχει η διαφωνία είναι στον τρόπο με τον οποίο επιχειρούνται να λυθούν αυτά τα προβλήματα, καθώς η μεθοδολογία που επιβάλλει η τρόικα εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Το πρόβλημα είναι το ακόλουθο: Αν με τα μέτρα-σοκ που ήδη λαμβάνονται οι προβλέψεις είναι ότι δεν θα αποφύγουμε τελικά τη χρεοκοπία, τότε θα πρέπει να συζητήσουμε όλα τα ενδεχόμενα με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και όχι μόνο των δανειστών μας. Αν ένα πλοίο είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθεί στα βράχια, επειδή έχει σπάσει το πηδάλιο, ο καλός καπετάνιος οφείλει να σώσει όσο το δυνατόν περισσότερους επιβάτες και όχι να παραδοθεί στη μοίρα του.
Ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα της πτώχευσης είναι άκρως απαραίτητο, αν τελικώς δεν μπορούμε να αποφύγουμε το μοιραίο. Αν πάλι μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μοίρα που μας έχουν προγράψει, τότε ας συζητήσουμε και πάλι για το πώς μπορεί αυτό να συμβεί.
Είναι τρελό, εξωφρενικό και ανεύθυνο το γεγονός ότι οι μόνες συζητήσεις που ανταλλάσσουν αυτή τη δύσκολη ώρα τα πολιτικά κόμματα μεταξύ τους είναι για να κατηγορήσει το έναν το άλλο. Για να βγάλει ο ένας το μάτι του αλλουνού.
Ο ελληνικός λαός είναι κουρασμένος. Κάθε βράδυ στις 8 ακούει όλο τον πλανήτη να τον κλαίει, να τον μοιρολογεί. Πιστεύουμε ότι είμαστε ήδη μέσα στο σάβανο. Το κλίμα είναι πολύ βαρύ. Βαρύ και ασήκωτο. Αλήθειες θέλει ο κόσμος. Αυτό που πονάει δεν είναι η αλήθεια. Είναι όλο αυτό το απαράδεκτο κλίμα της μιζέριας που έχει σκιάσει τις ζωές μας.
Η χρεοκοπία δεν είναι η καλή εκδοχή. Αλλά από τον αργό θάνατο ίσως είναι προτιμότερος ένας σύντομος θάνατος. Ίσως εκεί βρούμε τις ισορροπίες που δεν μπορούμε να βρούμε υπό τις παρούσες συνθήκες και να κάνουμε έτσι μία νέα αρχή.
Διαβάστε αν κινδυνεύουν οι καταθέσεις από χρεοκοπία-πτώχευση, ποια η διαδικασία για καταθέσεις στο εξωτερικό, πληροφορίες για κατάργηση δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα στον ιδιωτικό τομέα και τις αλλαγές για τους 800.000 δημοσίους υπαλλήλους το 2011.
