Πώς πέθανε ο γνωστός 35χρονος δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης;
O Χρήστος Γραμματίδης ήταν δικηγόρος και δυνατή social media persona, αντιμετώπισε την ασθένεια του με γενναιότητα και κατάφερε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα να αγγίξει πολλούς ανθρώπους.
“Έφυγε” το Σάββατο από τη ζωή σε ηλικία μόλις 35 ετών ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης. Νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες, πάσχοντας από επιθετικό μη Hodgkins λέμφωμα, ένα είδος καρκίνου του λεμφικού συστήματος.
Χρήστος Γραμματίδης Βιογραφικό
Δικηγόρος και δυνατή social media persona, ο Χρήστος Γραμματίδης αντιμετώπισε την ασθένεια με γενναιότητα και κατάφερε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα να αγγίξει πολλούς ανθρώπους.
Πολύ συχνά έπαιρνε θέση για θέματα της επικαιρότητας με έναν ευφυή τρόπο και κάποιες φορές οι αναρτήσεις του προκάλεσαν έντονες συζητήσεις.
Σε συνέντευξή του στο amagi, ο Χρήστος Γραμματίδης είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.
Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…)
Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»
«Χωρίς τη στήριξη που έχω από σύντροφο, οικογένεια, φίλους και γιατρούς, θα είχα πεθάνει ήδη. Δεν έμεινα λεπτό μόνος, δεν με έχουν αφήσει στιγμή. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι αλληλένδετο με το πρώτο: έχω δει στο νοσοκομείο πώς περνάνε αυτήν την αρρώστια οι άνθρωποι που είναι μόνοι. Είναι απάνθρωπο, αβάσταχτο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια…».
Σπαρακτικά τα τελευταία λόγια του Χρήστου Γραμματίδη από τον Ευαγγελισμό:
“Δεν σας γράφω νέα από τον ευαγγελισμό γιατί δεν υπάρχουν νέα. Οι μέρες πέφτουν η μια πάνω στην άλλη, ολόιδιες σα χάντρες κομπολογιού που λέει κι ο Αναγνωστάκης. Έχω 12 μέρες να φάω. Όχι από συμπαράσταση στον Κουφοντίνα. Έχω 12 μέρες ιλίγγους και συνεχείς εμετούς. Μου βρήκανε δυο νέους μικρούς όγκους. Έναν στην παρεγκεφαλίδα κι έναν στο μεσολόβιο (περιοχές του εγκεφάλου). Θα κάνουμε βιοψία να δούμε αν είναι από το λέμφωμα ή είναι κάτι άλλο. Δεν το βάζει κάτω βέβαια η αρρώστια αλλά δεν το βάζει κάτω και ο ασθενής. Δεν είναι και προς θάνατο Θα μου πεις. δηλαδή είναι αλλά μην κολλάμε σε λεπτομέρειες. εμείς το κεφάλι ψηλά”
Ήταν μόλις 13 Ιουνίου όταν τα έγραφε και 10 μέρες μετά, o Χρήστος Γραμματίδης κατέληξε.
Αιωνία του η μνήμη.
